Ανεξαρτήτως αν ήσουν απόγονος ευπατρίδη (πλούσιου και μορφωμένου) ή γεωμόρου (αγρότη), ο αρχαίος Έλληνας είχε την ευκαιρία να ξεχωρίσει για την ικανότητα να “κερδίζει” μάχες (βίαιες ή αναίμακτες) και να ηγείται. Και σε αυτή του την προσπάθεια, η στρατηγική σκέψη αποτελούσε το πλέον πολύτιμο αγαθό.

Ως εκ τούτου, στην Αρχαία Ελλάδα αναπτύχθηκαν πλήθος εκπαιδευτικών παιχνιδιών, μέσω των οποίων οι νέοι όξυναν τον νου και αποκτούσαν κριτική σκέψη. Δεν είναι τυχαίο που ο Λυσίμαχος, δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επινόησε ένα παιχνίδι για να εξασκείται ο τελευταίος. Στο παιχνίδι αυτό τον καλούσε να υποδυθεί τον Αχιλλέα, ο οποίος σταδιακά απέκτησε αρχετυπική μορφή (ως ο «ευγενής πολεμιστής») στο νεανικό μυαλό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όλοι γνωρίζουμε τη μετέπειτα εξέλιξη του Μακεδόνα βασιλιά.

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Brouwers, Josho (2020). Ancient Greek heroes at play,  Ancient World Magazine.

Kowalski, Wladyslaw. (2004). Board Games of the Ancient World. P Art and Culture. Autumn. 2-25.

Kurke, L. (1999). Ancient Greek Board Games and How to Play Them. Classical Philology, 94(3), 247-267.

Metcalfe, Tom (2018). 16 of the Most Interesting Ancient Board and Dice Games, Live Science.

Schädler, Ulrich. (2009). Pente grammai -- the ancient Greek board game Five Lines.

Woods, Stewart (2012). Eurogames: The Design, Culture, and Play of Modern European Board Games. p. 17. ISBN 9780786490653.

Λάζος, Χρήστος Δ. (2002). Παίζοντας στο χρόνο: αρχαιοελληνικά και βυζαντινά παιχνίδια 1700 π.Χ.-1500 μ.Χ., Εκδόσεις Αίολος.

Πλάτωνας. Πολιτεία, συγγραφή γύρω στο 375 π.Χ.